.jpg "تفاوت نرم کننده و آب رسان")
هر نوع ماده ای که به صورت خارجی استعمال شده و تمایل به جلوگیری یا خنثی کردن نشانه ها یا علائم خشکی در پوست را داشته باشد، نرم کننده نامیده می شود. نرم کنندگی برای جلب رضایت مصرف کنندگان محصولات مرطوب کننده حائز اهمیت است. نرم کننده ها از طریق پر کردن فضاهای بین پوسته های پوست در حال ریزش اثر می کنند. اما اثرات این قطرات روغن گذرا و موقتی است.
مرطوب شدن پوست با روش های زیر امکان پذیر است:
- جلوگیری از تبخیر آب پوست
- افزایش قدرت نگهداری آب در پوست
- گرفتن رطوبت محیط و قرار دادن این رطوبت در اختیار پوست
- ممانعت از فرار مولکول های آب از سطح پوست
.jpg "نرم کننده، مرطوب کننده، آب رسان")
نرم کننده ها به دسته های مختلف تقسیم بندی می شوند:
- نرم کننده های محافظ: موادی هستند که به مدت طولانی بر روی پوست باقی مانده و اجازه می دهند که پوست بلافاصله پس از استعمال آن ها حالت نرم و مناسبی را داشته باشد. مانند ایزوپروپیل ایزو استئارات
- نرم کننده های چرب: این مواد لایه ای بادوام بر روی پوست ایجاد می کنند هر چند که ظاهر چربشان چندان خوشایند نیست. استعمال یک لایه روغنی بر روی سطح علائم خشکی را از بین می برد. مانند روغن کرچک، پروپیلن گلیکول و ...
- نرم کننده های خشک: این مواد بر روی پوست اثر محافظتی نداشته و به فرد احساس خشک بودن دست می دهد. مانند ایزو استئاریل الکل و ...
- نرم کننده های قابض: قدرت چرب کنندگی این مواد بسیار کم بوده و می توانند احساس چرب بودن ناشی از سایر نرم کننده ها را کاهش دهند. مانند دایمتیکون ها، سیکلومتیکون ها و ....
.jpg "نرم کننده، مرطوب کننده، آب رسان")
آب رسان چیست؟
عنصر اصلی به کار رفته در آب رسان، هیالورونیک اسید است. کلاژن نیز نقش بسیار مهمی در شادابی پوست ایفا می کند. معمولا با افزایش سن، تولید کلاژن کاهش پیدا می کند و پوست چروک می شود. ماده اصلی به کار رفته در آب رسان، پوست را هیدراته کرده و مقدار هیالورونیک اسید در پوست را افزایش می دهد.
